I was lost and found the Sea

Waar ik de vorige blog eindigde, daar gaat het nu verder. Want die zaterdag was precies het soort dag wat ik graag voor me zag:

Het was mooi weer, best wel zonnig maar niet heet omdat een windje stond. Een goeie dag dus om naar het strand te gaan. Eerst zouden Ryan in ik alleen gaan, maar al snel haakte zijn vriendin aan. Lekker met zijn drietjes op stap. Net toen we op het punt stonden om te gaan, kwamen ook Maisie en Lorimer thuis van werk. Precies op tijd, want nu konden we met zijn vijfjes naar het strand. We proppen ons in de auto en rijden naar St. Kilda. Het strand ligt relatief dicht bij de stad, met een boulevard en direct een grote weg daarachter. Ik vond het strand er best prima uitzien. Niet heel breed, wel lang (snap je m nog?). Maar goed, mijn standaarden zijn wel anders dan die van de rest, want zij vonden het st. Kilda strand maar niks. Ik ben benieuwd naar de andere stranden dan 😊. Als we dan toch bij St. Kilda zijn, kunnen we net zo goed naar de Oppshop gaan. Oppshops zijn de 2de hands winkels van hier. Het staat blijkbaar voor Opportunity shopping, maar ik vond het wel klinken als een soort op=op is, je weet maar nooit wat je vindt! Dus zo zijn we een beetje rond wezen slenteren. Maisie ging al eerder naar huis, want die zou uiteten gaan die avond, ter ere van haar verjaardag. Wat ze niet wist, is dat wij stiekem achter haar aan zijn gereisd en dat er een verrassingsfeestje voor haar te wachten stond. Ik vond het helemaal leuk, zo spontaan! Voor mij was het namelijk net zo goed een verrassing dat ik hier heen ging haha. En zo gleden we de avond in met lekker eten, een barretje en een pooltafel.

Zondag kon ik gerust langzaam opstaan zonder verdere plannen. Beetje rommelen en uiteindelijk met de fiets bij de zee beland. Elwood strand deze keer. Was niet helemaal de bedoeling, en mijn huisgenootjes vonden het maar al te grappig, die rare Hollander met haar fiets. Dat doe je namelijk niet! 

Maandag was een ontzettend enorme heel erg saaie dag op stage. Dus die slaan we even over.
Dinsdag was al beter, toen kreeg ik iets meer eigen verantwoordelijkheid, in plaats van als een hondje achter Pedro aan huppelen. Eenmaal thuis wilde ik weer een beetje sporten, dus met wat gewichtjes die in de woonkamer liggen en een optrekstangding in de tuin kwam ik al een heel eind. Het was gezellig, want de huisgenootjes drentelden ook rond, beetje stoer doen over hoe sterk we wel niet zijn, en ondertussen ouderwets ouwehoeren. Maar het feest houdt nog niet op! Ja ja, vanavond waren we weer uitgenodigd voor een klein feestje om de broer van Lorimer uit te zwaaien. Wij, broer en nog een paar vrienden zijn naar een pub in de buurt geweest. Daar heb ik de klassieke Eggplant Parma gegeten. Geroosterde aubergine met iets van tomatensaus en kaas. Heerlijk! Meestal zal je de kipversie zien, maar de auberine was het orgineel.
Zo gaan we door naar woensdag. Pedro was niet op stage en heb ik dus het meeste zelf gedaan. Het is fijner om meer zelf te kunnen doen, in plaats van als een incapabele student behandelt de worden. Ik moet wel toegeven dat ik een beetje met tegenzin naar de stage ga. Het project is toch anders dan dat we in eerste instantie hadden afgesproken. (We hadden afgesproken dat het project ook over het meten van metabolisme gaat, maar momenteel doe ik alleen genetica en lijkt het er op dat ik de komende maanden gewoon productie ga draaien om een grote set aan DNA constructen te maken. Daar word ik niet heel warm van). Deze week zit het dus ook veel in mijn hoofd wat ik met deze situatie wil en kan.... wordt vervolgt!

Donderdag bleef ik een dagje thuis. Dat was een hele goeie keuze! In de ochtend stond ik mezelf toe om met een kopje thee en een boek lekker in bed te blijven liggen. Rond de middag kwam Maisie ook weer thuis. Ondertussen was ik er wel klaar voor om iets actiefs te doen. Lorimer uit zijn kamer getrommeld en toen zijn we naar de boulderhal gegaan. Niet alleen was dat ontzettend gezellig en heb ik mijn eigen grenzen daar verlegd, nee nee het wordt nog beter: ik heb ons daar ook heen gereden in Lorimers auto! Voor wie het even niet meer weet: in Australië rijden ze aan de linker kant van de weg. Ik vond het mega spannend, maar iedereen leeft nog! Ik betwijfel of Lorimer zich veilig voelde, want ik mocht niet meer terug rijden. 'S avonds had Maisie een heerlijke soep gemaakt en hebben we heerlijk gekletst en Ukelele gespeeld. Oké, Maisie heeft daadwerkelijk mooi gespeeld en gezongen; ik probeerde haar vooral bij te houden 😊.

Even los van de gebeurtenissen, voel ik me deze week al een stuk stabieler. Ik vind langzaam een ritme in mijn dagen, er ontstaan leuke ideeën met de huisgenootjes en ik heb het gevoel dat ik steeds meer op eigen benen kan leunen. In de telefoontjes met NL ontstaat ruimte voor andere dingen dan thuisloosheid. 

I was lost and found the sea
Dark-ish blue it flowed beneath my feet
Smashed against the rocks
Splattered on my socks
And swept with ever kindness
Everything away

Liefs, Jinke