Onderweg: zijn we er aaaaaallll?!

Jullie hebben vast ooit het filmpje van die Australische wc gezien: vol met fel groene kikkers. Ik ben hier om je te vertellen: het is waar!

1 mei, de dag dat Fleur en ik vanuit Brisbane naar Rockhampton rijden, zo'n 700 km noordelijker. Van het eerste ochtendlicht tot het laatste zonnestaaltje zoeven we over het asfalt. Fleur Kruipt voor het eerst achter het stuur 'on the right side'. Minuten worden uren. Uren zullen dagen worden. We hebben de tijd om weer goeie gesprekken te voeren en de ervaringen van afgelopen maanden tijdens onze reizen uit te pluizen. En mochten we ons vervelen, dan heeft de staat Queensland nog een sintere road-trivia in de berm klaar staan: 'keep playing trivia, it might safe your life!'
(de wegen zijn niet heel veilig. Met 110 km/h over een hobbelige een-baansweg, afgescheiden van tegenliggers door een doorgetrokken of zelfs onderbroken witte streep...)
Gaar van de lange dag komen we aan op onze eerste overnachting, vlak langs de snelweg. Na het eten horen we geritsel... een pad! Misschien wel de giftige Cane toad? Later horen we overal geritsel. Nergens is het veilig! Zelfs in de wc zit er een groene kikker verstopt.... Dit is ook voor mij een nieuw level "Australie ervaring".

Na een wat lawaaierige nacht rijden we verder. Onderweg komen we van alles tegen: uitgestrektheid, leegte, niets, verlatenheid, eindeloosheid en tegenliggers. De eerste 200 km doorkruisen we niet eens een dorpje. Af en toe is een een rust plaats, maar vooral zijn er borden die je aanmoedigen te rusten:
Survive the drive
Don't sleep and drive
Rest, revive, survive
Sleepy? Take a break!
Break the drive
How long stil, dad?
How long stil, mom?
Stil a long way kids!
Next rest area in 46 km

Geen Koala's gezien helaas, wel autobanden en kangoeroes die het leven achter zich hebben gelaten. En dan na bijna 500 km, rijden we begin van de middag het kampeerterrein van de boerderij op. Even relaxen in schaduw van de middag, heerlijk! De avond ontvouwt zich in de keuken, weg van de muggen. In de ene hand een tijdschrift en in de andere een kop thee waar een stroopwafel warm langzaam smelt. Fleur heeft weer wat Nederland voor me mee gebracht :). En als toetje vlak voor het slapen, snoepen we van de melkweg. Ondanks dat het rijden me veel energie kost, geniet ik er wel ontzettend van. Hoe het landschap veranderd en hoe de tijd voorbij glijdt. Het is leuk om het land waar ik nu al maanden ben, met Fleur te delen. Weer met frissere ogen de wereld zien. 

3/5
On the road dag 3. Vandaag komen we aan in Cairns. We zijn moe van de warme nacht, de warme auto en het vele rijden. De wolken die als een deken over Cairns heen liggen zijn dan ook een welkome verandering. De omgeving is veranderd. Het is plat, Hollands plat. Maar aan de horizon zijn er berge en/of heuvels. Later rijden we door deze heuvels heen. De wolken verstoppen de toppen en houden het landschap nog een verrassing. Die is pas voor de terugweg om te ontdekken! Onderweg geen leuke borden helaas. [Update: toch wel! de bananenborden! Over de grootste bananensplit ter wereld]. Wel kilometers lange velden met suikerriet en bananenbomen. Interessante plekken die we passeren bewaren we voor de terugweg. Ik denk dat we het druk krijgen ;). Uiteindelijk komen we aan bij het hostel in Cairns waar we de komende dagen zullen blijven. Voor overdag hebben we al genoeg plannen. Als eerste de duikcursus!